PIETERTJE VAN SPLUNTER
22 MAY – 31 MAY
HOPE AND DREAMS
HARRIE BLOMMESTEIJN
OPENING THURSDAY 22 MAY
17.00-20.00
Every person has dreams, and not just the dreams that come to us at night.
We dream about how our lives could be, who we could be, or perhaps what we would do if we won the lottery. These are dreams that help us look to the future with hope. But as mankind we also dream: we have collective dreams. We dream of peace, tranquility, freedom and happiness. We dream of a better world – which also gives hope. Many of these dreams are linked to events or inspiring leaders. In the 1960s, for example, the American President Kennedy decided to conquer space and be the first nation to land a man on the moon. It was a dream that gave the nation hope in turbulent times. ‘Go go go, you beauty,’ the crowd shouted in ecstasy, hopping up and down, at the 1969 launch of Apollo 11. The images illustrate the hope that the project gave, and not only in America. It touched people all over the world.
A second theme in this show is the series titled 'La Vie en Rose,' about Belgium during the Dutroux years. I made this series of kids playing on a car parking, against a decor of rubbish in one of the poorest regions of Belgium. They were playing 'house', or as we call it in Dutch: 'father and mother'. And they played it pretty seriously, with small fights and then making up again. To me, it reflected how they lived at home, how their parents lived. It tells a story about growing up in a poor area, innocent and full of dreams, growing up against the background of that time, when kids were kidnapped and abused, or disappeared. Most infamous during those days was Dutroux. The photos of the playing kids are mixed with impressions of the rural landscape of southern Belgium. Part of this installation has been admitted to the Bienale of Venice, 2015.
I studied Industrial Design at Delft University and Graphic Design at the Gerrit Rietveld Academy in Amsterdam. And at the end I was most of all fascinated by photography. My photography teacher told us not to worry about cameras and technique but to make photos with our eyes, on the spot, and not afterwards in the darkroom. I'm still basically following that principle. To me, it's all about the feeling, the vibe that I get when I'm shooting. Over the years this has become even more important to me because so many photographers were -and still are- getting lost in techniques and photoshop.
Some of my shots are like movie stills, telling a story. This show will also feature some actual movie stills, from a short movie that I made showing only the spectators at the launch of the Apollo 11, without a rocket in sight. I wanted to focus on the hope of the spectators. The video will be shown at the exhibition but you can also watch it on YouTube.
Website: www.flowerstone.nl
Ieder mens heeft dromen, en niet alleen de dromen die 's nachts tot ons komen.
We dromen over hoe ons leven zou kunnen zijn, wie we zouden kunnen zijn, of misschien wat we zouden doen als we de loterij zouden winnen. Dit zijn dromen die ons helpen om hoopvol naar de toekomst te kijken. Maar als mensheid dromen we ook: we hebben collectieve dromen. We dromen van vrede, rust, vrijheid en geluk. We dromen van een betere wereld - wat ook hoop geeft. Veel van deze dromen zijn gekoppeld aan gebeurtenissen of inspirerende leiders. In de jaren zestig besloot de Amerikaanse president Kennedy bijvoorbeeld om de ruimte te veroveren en als eerste land een man op de maan te zetten. Het was een droom die de natie hoop gaf in turbulente tijden. "Go go go, you beauty," schreeuwde de menigte in extase, op en neer springend bij de lancering van de Apollo 11 in 1969. De beelden illustreren de hoop die het project gaf, en niet alleen in Amerika. Het raakte mensen over de hele wereld.
Een tweede thema in deze show is de serie getiteld ‘La Vie en Rose,’ over België ten tijde van Dutroux. Ik maakte deze serie van spelende kinderen op een parkeerplaats, tegen een decor van afval in een van de armste regio's van België. Ze speelden ‘huisje’, of zoals wij het in het Nederlands noemen: ‘vadertje en moedertje’. En ze speelden het behoorlijk serieus, met kleine ruzietjes en dan weer goedmaken. Voor mij weerspiegelde het hoe ze thuis leefden, hoe hun ouders leefden. Het vertelt een verhaal over opgroeien in een arme buurt, onschuldig en vol dromen, opgroeiend tegen de achtergrond van die tijd, toen kinderen werden ontvoerd en misbruikt, of verdwenen. Het meest berucht in die tijd was Dutroux. De foto's van de spelende kinderen worden vermengd met indrukken van het landelijke Zuid-België. Een deel van deze installatie is destijds geselecteerd voor de Biënnale van Venetië in 2015
Ik studeerde Industrieel Ontwerpen aan de TU Delft en Grafisch Ontwerpen aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. En aan het eind was ik vooral gefascineerd door fotografie. Mijn leraar fotografie vertelde ons dat we ons niet druk moesten maken over camera's en techniek, maar dat we foto's moesten maken met onze ogen, ter plekke, en niet achteraf in de donkere kamer. In essentie volg ik dat principe nog steeds. Voor mij gaat het om het gevoel, de vibe die ik krijg als ik fotografeer. In de loop der jaren is dit nog belangrijker voor me geworden, omdat zoveel fotografen zich verloren -en nog steeds- in technieken en photoshop.
Sommige van mijn opnamen zijn net film stills, die een verhaal vertellen. Deze show zal ook een aantal echte film stills laten zien, van een korte film die ik heb gemaakt en die alleen de toeschouwers laat zien bij de lancering van de Apollo 11, zonder een raket in zicht. Ik wilde me concentreren op de hoop van de toeschouwers. De video wordt getoond op de tentoonstelling maar je kunt hem ook bekijken op YouTube